Ik doe een jaartraining sjamanisme.
En ik was heel ontevreden over het verloop.
Ik vond er van alles van.
Dat kan ik heel goed: overal wat van vinden, snel oordelen, lekker zwart wit.
Ik heb dat al afgeleerd in mijn binnenkring van liefsten maar van de wereld daarbuiten kan ik nogal eens wat vinden.
In het weekend startten we met een deelronde en mocht ik mijn zegje doen.
Dat deed ik. Vol vuur: waar ik last van had, wat ik onterecht vond, hoe het wel moest.
Het werd aangehoord, gedragen en ik werd bedankt voor mijn moed om het te delen.
Ik wist van de andere deelnemers dat zij ook moeite hadden met de jaartraining en zag
ieder dat op zijn manier delen. Met een helicopterview, in zachtheid, in het nu, verdrietig, de blik vooruit. En alles werd gehoord.
Ik kreeg veel van de groep:
Een buizerdvleugel "dat de vleugel jou een helicopterview mag geven"
Een opmerking: "dan lees ik je boek van je zachte Happy Hart en dan zie ik hier zoveel vuur!"
Een opmerking voor een ander: "wees zacht, zachter, zachtst."
En die bleef resoneren. Zacht, zachter, zachtst.
Het maakte allemaal dat ik zachter werd. Dat ik het kon laten. Dat ik het grotere plaatje weer zag. Dat ik kon zijn in het moment en daar was het goed.
Zo kan het ook.
Zacht, zachter, zachtst. Dat is het allerfijnst.
Daarom een zachte yoga deze keer!
Een zachte stretching, een calmness and anti-anxiety series en een zachte meditatie.
Allemaal uit het grote paarse boek: The art, science &application of kundaliniyoga