Oost west....

Kijk eens wat ik heb geborduurd de afgelopen maanden. Het is nog niet af maar ik ben al een heel eind. 

Onder mijn handen ontstond dit medicijnwiel dat ik –als ie af is-- in het midden van de yogazaal neerleg tijdens mijn lessen, t is wel een lap van 50 x 50 cm. Cool he? Borduren is echt heel meditatief en rustgevend en leuk ook ben ik achter gekomen. Maar goed, over dat medicijnwiel:

Het medicijnwiel is bekend uit oude sjamanistische culturen en is het wiel van de vier richtingen oost, zuid, west en noord. Met als bedding moeder aarde en met de liefdevolle blik van het Universum.

Alles heeft zijn tijd, alles komt en alles gaat.

Elke dag sta je op, ga je je dingen doen, rust je uit in de schemering en verdwijn je in de nacht. 

Elk jaar weer ontkiemt de natuur, draagt alles vrucht, vallen de bladeren en keert de natuur naar binnen. 

Het leven van het jonge kind is vol plannen, de volwassene werkt en zorgt en viert, de oudere mijmert en deelt zijn wijsheid en dan verdwijn je in het niets.... of het alles. Het grote mysterie.

Het leven is niet lineair maar draait in cirkels:  

Er is een tijd van oost: van plannen maken, beginnen, vernieuwen en structureren. 

Er is een tijd van zuid: van verbinden en werken en zorgen en vieren en voelen dat je leeft. 

Er is een tijd van west: van reflecteren en uitrusten, van oogsten, ontspannen en dromen.  

En er is een tijd van noord: van inkeer, van stilte, van alles en helemaal niets. 

Oost zuid west noord, keer op keer, altijd maar weer. 

Misschien herken je wel waar je op dit moment bent in je leven. Maar misschien ben je op het gebied van werk of liefde of vriendschap of gezondheid of gewoon op deze dag wel heel ergens anders.  

Het wiel maakt je bewust van waar je staat, wat je volgende stap is en dat je alle aspecten hebt te doorlopen. 

Het wiel kan je helpen om ergens uit te stappen of iets anders in te zetten. 

Als de 4 windrichtingen in balans zijn, dan werkt het als een medicijn voor je. Vandaar het woord: medicijnwiel.

Het wiel heeft mij geholpen om het westen te omarmen. Ik was altijd dol op het oosten en het zuiden: plannen maken en in de wereld zetten en dat in het zuiden vieren met mensen. En dan hop hop snel weer door naar het oosten. Keer op keer, telkens maar weer. En als ik daar niet was dan was ik in het noorden. In de stilte, met één van m'n miljoenen meditaties ver weg van hier. 

En sinds september roept het westen mij. Em dat was meer dan nodig. Want wat ben ik nou eigenlijk aan het doen? Ben ik echt happy met mijn werk? En nog belangrijker: met mezelf? En zo ben ik de afgelopen maanden in het westen beland om te reflecteren, te evalueren en te mijmeren en kwam ik daarna in de winter terecht. De winter van het niks, helemaal niks. Van naar binnen keren. In overgave, dat het donker mag zijn. Dat er niet iets hoeft te gebeuren. Tot stilstand en inkeer komen voordat ik de volgende ronde ga draaien. 

En zo langzamerhand begint het oosten weer te roepen. Ik heb zin in yoga geven. In mooie lessen te verzorgen en mensen te inspireren met die prachtige goeie ouwe kundaliniyoga. Die zo enorm rijke traditie die me nog steeds zo inspireert.

Ik geef les op de maandagavond. Wil je op de hoogte gehouden worden om als er ruimte is een losse les te volgen, laat het me weten.