Kijk dit is m'n trouwjurk. Die trok ik heel nostalgisch aan op de avond dat geliefde A. en ik 5 jaar getrouwd waren.
Op die avond hebben we eens uitgebreid ons huwelijk tot nu toe geëvalueerd.
Met de nodige biertjes...
Ik ben natuurlijk zo openhartig geweest over die dikke vette relatiecrisis van geliefde A. en ik, dat ik misschien ook wat over het verloop tot op heden moet vertellen.
Nou ja, ik moet niks, maar ik hou van transparant en ik vind het fijn om te delen want ik heb een bijzonder leerzaam jaar gehad.
Want hoe vast kun je je voelen in een relatie waarin je elkaar op een gegeven moment klem hebt gezet in patronen, cynisme en de hele rambam.
En hoe goed is het dat op een gegeven moment toch de bom barst.
En hoe ingewikkeld is het om heel veel van iemand te houden maar dat samen zijn niet goed lukt.
Dat was een moeizaam proces. Geliefde A. en ik zaten zo vast in de rollen van slachtoffer of dader of redder.
En deze woorden klinken zwaar maar je kent het vast allemaal (misschien niet eens bewust): doordat hij/zij zo doet voel ik me.....als ik me maar zo gedraag dat hij/zij (weer) blij is........doe ik het wel goed.......dat soort gedoe.
We zijn onze eigen weg gaan zoeken, onze eigen vrijheid gaan voelen en dat geeft ruimte.
Ruimte om ook weer te beseffen dat de liefde niet zo maar weg is en dat er ook heel veel moois en goeds was. En is.
We zijn anders naar de ander gaan kijken: een zacht hart.... meer is niet nodig.
En we zijn vooral anders naar onszelf gaan kijken. En nemen steeds meer zelf verantwoordelijkheid voor het leven, de lasten en de lusten.
Nou, daar zitten we zo'n beetje in. Wat zeg ik: we hebben het ergste gehad. Hoop ik dan maar :-)
Het was en is spannend en leerzaam. 2 stappen vooruit en dan soms weer een hele dikke vette terug.
Dit soort processen heeft tijd nodig.
En het is niet altijd feestelijk.
Vind ik niks aan. Ik wil lol en licht en leuk.
Maar het voelt ook goed en groot om niet het bijltje erbij neer te gooien maar dit eens helemaal te doorwrochten...
We blijven bij elkaar, das wel duidelijk.
Maar met een ander gevoel: vanuit vrijheid.
Waarbij je volledig de baas bent over je eigen leven en het pad wat je te lopen hebt.
Een mooie mantra uit de Kundalini yoga is: Sat Nam: truth is my identity. Ik leef mijn waarheid.
En zo ist maar net.
En dat helemaal begrijpen en doorleven heeft deze struggle bijzonder de moeite waard gemaakt.
Dat de liefde zo stom en ook zo prachtig kan zijn.....
Wordt ongetwijfeld vervolgd....