Al jaren is Moederdag hier een punt van discussie: mijn zonen hebben er niks mee.
Toch deden ze braaf mee met heel veel passief-dominante sturing mijnerzijds: ik kocht voor mezelf een cadeautje en kreeg ontbijt en zo werd het al met al best leuk.
De laatste jaren kwamen ze – oh ja, dat vind jij zo belangrijk zucht- zelf met tijdschriften en nagellakjes aan. Superfijn!
En vorig jaar stonden ze, zonder enig aandringen van mijn kant ‘s ochtends voor de deur met cadeautjes en ontbijt. De schatten.
En nu heb ik dat cadeautjesgedoe losgelaten en neem ik ze mee uit eten omdat ik enorm blij ben dat ik hun moeder mag zijn..
En zo worden we allemaal groter en volwassen....
Moeders, de eerste leraar voor elk kind.
Mooi! Nooit zo over nagedacht. Best een verantwoordelijkheid.
Volgens de Kundalini yoga zijn vrouwen 16 x sterker dan de man, in elk opzicht.
Behept met het instinct om goed voor hun kinderen te kunnen zorgen waardoor ze zo veel gevoeliger zijn en kunnen multitasken. Ze kunnen kinderen baren en opvoeden, verzorgen en honderdduizend ballen in de lucht houden.
Ik zag het nog op kantoor afgelopen week: er lag een papieren besnoten zakdoekje op de grond.
En de jonge collega’s piepten van vies en goor. Lieve collega M. maakte er geen woorden aan vuil, pakte de zakdoek en wierp die in de vuilnisbak.
“Jongens, als je tot aan je oksels in de snot en de derrie van je kinderen hebt gestaan is dit echt enorm gemiep”.
En dat zijn moeders, vrouwen: stoer, sensitief, verzorgend, omarmend, beschermend, verzorgend vanuit hun hart.
En het allerfijnste van Moederdag vind ik dat ik mijn moeder nog heb. En dat ik nog kind en klein kan zijn bij haar. Ik weet dat ze heel veel aan me denkt en dat ik in haar hart zit, dat ze bezorgd om me is, dat ze onvoorwaardelijk van me houdt.
En dan heb ik ook nog Ineke, mijn bonusmoeder.
Wat een rijkdom. Dankbaar!
Eren dus, die moeders zondag!!
