Ik had al eens wat laten ontvallen over mijn zware gemoed. En dat zware gemoed is er nog steeds. Want geliefde A., dé hoofdrolspeler in vele blogjes, en ik hebben een enorme dikke vette relatiecrisis. Relatiegedoe... vast voor velen herkenbaar.
Want hoe kan het dat mijn hart in het begin zo open stond, zo vol licht was, zo scheen omdat geliefde A. in m'n leven was.
Dat dat hart verworden is tot weerbarstig, gebroken en soms zelfs koud? Dat de bril waardoor ik naar geliefde A.kijk een totaal andere is dan in het begin van de relatie? Hoe kan dat nou? Is het de tijd van seriële monogame relaties? Dat het op een gegeven moment gewoon op is? Ben je uit elkaar gegroeid, een ander pad op gegaan waardoor je elkaar niet meer begrijpt?
Projecteer je je eigen sores op je relatie?
Of is het een fase…. Dat als je doorgaat dat het vanzelf weer leuk wordt en je misschien elkaar weer enorm gaat waarderen (kijk naar onze ouders!)
Moet je vasthouden aan de vorm van in één huis wonen (net als onze ouders) of niet? En als je dat niet doet, wat geeft dan zekerheid en veiligheid?
Ben ik té spiripiri en/of gewoon in de overgang waardoor ik eigenlijk enorm ontoerekeningsvatbaar ben?
Tijd...... tijd zal het leren....
Het komt wel goed, zeg ik steeds.
Het ís al goed, schreef Linda (ja, die van dat boek: Ja!):
Laat het leven door je heen wervelen, biedt geen weerstand; het leven ontvouwt zich toch wel.
En dat is de andere kant van deze periode:
Een gebroken hart laat ook licht door: ik voel dat ik leef, soms bruist en tintelt het omdat ik op scherp gezet wordt want: wat is voor mij leven, liefde, veiligheid, vrijheid..... waarom doe ik wat ik doe, wat wil ik niet, wat wel en waarom?
We gaan het de komende tijd uitzoeken, geliefde A. en ik. Wat er was, wat er is en wat er nog zal zijn. Eerlijk en in vrijheid en in liefde…..
En das een heule opgave.
Kahlil Giban over het huwelijk:
Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor immer zijn. Jij zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien. Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stille herinnering. Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn. Laat de winden des hemels tussen je dansen. Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen band: laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de kusten van je zielen. Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker. Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk. Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen, zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek. Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring. Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten. En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.
Hoe mooi!
En die goeie ouwe Kundalini yoga biedt gelukkig troost voor elke situatie:
Meditatie om een gebroken hart te helen:
Houding: Zit in Kleermakerszit met een rechte rug en een lichte Nek Lock. Mudra: Breng de handpalmen samen, elkaar licht aanrakend. De top van de Saturnus (middel)vinger is ter hoogte van het Derde Oog Punt. De onderarmen zijn horizontaal met de vloer, de ellebogen hoog. Kijk naar binnen. (Er is geen mantra gegeven en geen speciale manier van ademhalen.) Tijd: Ga hier mee door voor 11, 31, of 62 minuten. Om te beëindigen: Adem in, adem uit, ontspan de adem, en strek de armen omhoog met gevouwen handen omgekeerd voor 2 minuten.
Opmerking: Deze meditatie is zeer ontspannend als je hem begrijpt. Het automatische systeem zal ontspannen en je adem zal automatisch naar een meditatief ritme bewegen om je hoofd en je hart te vernieuwen en te ontspannen. Om de emotionele wonden in het hart te helen, moeten we kalmte naar de zenuwen brengen, die de wond omsluiten. We weten dat een breuk in de relatie (met een ander of met ons Zelf) bijna identieke reacties heeft in het zenuwstelsel en de hersenen als een lichamelijk letsel of verlies van ledematen. Deze mudra creëert balans; het genereert een subtiele druk die de hart meridiaan aanpast, die loopt langs de kleine vinger en de buitenkant van de onderarm, en activeert de "actie zenuw" kruising met het autonome systeem om zichzelf te resetten door de onderarmen parallel met de vloer te houden en betrekt ook de reflexen van de oksels hierbij; en tenslotte gebruikt het de pranische invloed van de middelvinger en zijn Saturnus en lucht kwaliteiten om resterende emotionele stormen tot rust te brengen.