De Sadhana. Daar wil ik wat over vertellen.
Tijdens de kundalini-opleidingsweekenden starten we –na koud gedoucht te hebben- om 4.40 uur in de ochtend met de Sadhana. De Sadhana is eigenlijk niets meer en minder dan dagelijkse spirituele oefening en komt in heel veel tradities voor.
De Aquarian Sadhana in de kundalini Yoga is een practice van 2,5 uur. We starten met het reciteren van de Japji. (het universele lied van god gecomponeerd door Guru Nanak Dev, de stichter van de sikh geloof. Tijdens de opleiding wordt ons de Japji uitgelegd. Eerst vond ik het onbegrijpelijk maar nu steeds boeiender...) Na de Japji is er een yoga set van een uur en mediteren we nog een uur met 7 prachtige mantra’s. En dan is het rond half 8 en heb je nog een hele enorm lekkere boemlange dag.
Ik doe de Sadhana’s nu nog alleen als ik in de opleiding ben maar het is de bedoeling dat wij de Sadhana ook thuis gaan doen. 40 dagen achter elkaar. Want, zo zegt yogi Bahjan: na 40 dagen een specifieke yoga set beoefend te hebben heb je daadwerkelijk iets in je systeem veranderd.
In eerste instantie lijkt zo’n Sadhana natuurlijk horror. Waarom zou je in vredesnaam zo vroeg je bed uit gaan??
Volgens yogi Bahjan is dit tijdstip een soort twilight zone, waarin je ontvankelijker bent. Er is veel verse, frisse energie en rust... Het vergroot je bewustzijn en je ruimt een hoop emotionele rommel op. Daarbij schijnt het dat wat je s ochtends investeert (de aandacht voor je hogere bewustzijn) dat je dat tienvoudig terugkrijgt. Je hebt dus de hele dag wat aan je Saddhana. En dat snap ik wel. Want ik mediteer nu 10 minuutjes 's ochtends en het blijkt inderdaad een soort punt waarop ik teruggrijp gedurende de rest van de dag. Het brengt me kalmte.
Uiteindelijk is die Sadhana ook een overwinning op het ego. Je gaat je bed uit en kunt niets anders doen dan je eraan overgeven en je zelf opzoeken. En dat is waar ik zijn wil.
Yogi Bahjan over de Sadhana: