De praatstok

De corona, of rona (met een Engelse R) op z’n hipsters, heb heel soms voordelen maar vooral vele nadelen.

En wat ik onder andere stom vind is dat ik sommige vrienden echt veel minder zie.

Vrienden die je anders tegenkwam op feestjes, verjaardagen, weekendjes weg, oud & nieuw vieren... die vrienden lijken soms opeens heel ver weg.

En toen had ik een idee: laat ik mijn favoriete vriendinnengroep eens bij elkaar brengen in de yogaruimte waar ik lesgeef. Dan hebben we anderhalve meter afstand.

En –schreef ik in de uitnodiging- ik neem de praatstok mee: Je praat als je de praatstok in je handen hebt en je vertelt dan wat op dat moment boven komt. En de rest reageert niet maar luistert. Met een open hart.

Iedereen 5 minuten aan de beurt, dan nog een wijntje, in anderhalf uur klaar.

Super effectief en handig, vond ik zelf. Wat had ik dat leuk bedacht!

Het thuisfront dacht daar anders over: ik liep veel teveel te sturen, dingen moesten gewoon ontstaan, laat het gewoon gebeuren......dat soort teksten.

Ik werd er wat onzeker van, was het echt zo’n raar idee?

Maar de middag was heerlijk. We deden allemaal ons verhaal en we hadden het gelijk over wat ons echt bezig hield en hoe we ons voelden en we huilden en lachten en dronken nog een glaasje wijn en stapten met een warm hart weer ons eigen leven in.

Hoe functioneel én fijn!

En daar had ik met vriendin Janneke vanochtend de slappe lach om: hoe functioneel je vele vriendschappen zou kunnen onderhouden: praatstok in de tas en die gelijk in de handen drukken als je iemand tegenkomt of op bezoek gaat: hoe is het nou echt met je??

En dan hum je wat en dan doe je jouw verhaal en dan kun je weer door 😃

Nou oké, niet helemaal de manier maar het is wel een tijd waarin het belangrijk is om te weten hoe het gaat met de mensen die je lief zijn.

Hoe het écht met ze gaat.

Om daar aandacht voor te hebben.

En dat hoeft dus helemaal niet veel tijd te kosten 😉

Echt contact, echte verbinding. Daar gaat het om.

Dat is het allerfijnst.