Ik mag graag een beetje op zoek naar de zin van het leven.
Ik vind het over het algemeen heel leuk hier hoor, maar soms snap ik niets van het geprut en gedoe met onszelf en elkaar. Why?
Wat is de zin? Er moet toch meer zijn…..
Eenheid en verbinding vind ik in de Kundalini Yoga maar de grotere levensvragen, die blijf ik houden.
Al jaren geleden hoorde ik van ayahuasca: Dat het een heel vies drankje is dat je 6-8 uur onder zeil brengt en je een enorme trip laat maken die heel overweldigend en niet altijd leuk is en die je veel inzichten geeft.
Ayahuasca is een van de oudst bekende healingmethoden, de eerste bronvermeldingen van het gebruik van de transformerende drank voeren ons ruim 5000 jaar terug in de tijd. De effecten van de drank kunnen zeer intens zijn, zowel fysiek, mentaal, emotioneel als spiritueel. Gebruikers ervaren vaak een energetische reiniging en het doorwerken en oplossen van traumatische ervaringen. Ook leert men vaak de eigen plaats in de wereld kennen. Voor zover bekend zijn er waar dan ook ter wereld in de lange geschiedenis van Ayahuasca geen ongevallen geweest. Het werken met Ayahuasca is daarmee zeer veilig, mits onder de juiste omstandigheden toegepast (Bron: De Gewijde reis)
Hm Intrigerend…Maar ook doodeng…
Moeder Ayahuasca moet je roepen, zegt men in sjamanistische kringen en ondanks dat ik het zo eng vind dacht ik aan het begin van dit jaar opeens: ik ga ayahuasca doen!
Ik kwam op de site van De Gewijde Reis terecht en boekte een healing-2 Daagse.
Een paar dagen van te voren moet je gaan vasten en dat pakte ik grondig aan. Een week heb ik gevast. Ben ik in ieder geval eindelijk die driekiloteveel kwijt, ongeacht of het leuk wordt of niet. Dat vond ik wel slim van mezelf.
De eerste dag was een kennismakingsdag: sharen, dansen, ademwerk… Fijne oefeningen, lieve mensen, veilige setting, je komt hoe dan ook al in een proces terecht.
En de volgende dag was het zover: de ayahuasca ceremonie. Ik was báng! Bah.
Dit was de riedel in mijn hoofd: wat doe ik mezelf toch aan, waarom moet ik dit nou doen, stel dat het heel eng wordt, stel dat ik erin blijf, stel dat ik zoveel inzichten krijg dat ik ermee op de loop ga, ik wil niet, ik durf niet, de wereld is knettergek en ik ook, ik ga vast over mijn nek enzovoort.
En toch doen. Haha.
Ayahuasca geeft je wat je nodig hebt en nooit meer dan je kan dragen, werd ons verzekerd…
Dus daar ging ik: hap slok weg…
En al vrij snel kwam ik in een niet te bevatten wereld terecht.
Ik heb de grauwste grauwheid ervaren en de diepste stilte en het mooiste licht.
Ik heb mijn eigen kracht gevoeld en gehuild om het feit dat die kracht door allerhande butsen van het leven minder krachtig is. En dat ik dat zelf doe.
Ik heb opgeschoond en gereinigd met liters tranen en het voelde heerlijk.
Ik heb me zo enorm gedragen gevoeld en onvoorwaardelijke liefde ervaren.
Ik heb nog meer tranen vergoten van dankbaarheid, dat die liefde er is.
Ik heb mijn vader in mijn hart gesloten en nog duizend dingen meer gedaan en gevoeld en ervaren.
En ook nog heel veel pret gehad.
En dat alles kon ik ervaren door de allerliefdevolste begeleiding. Als ik mijn hand opstak omdat ik even iets nodig had of wilde drinken, er was gelijk iemand met een zachtheid en liefde… Wow!
Nou, dat was mijn avontuur.
Ik ben nog steeds aan het bijkomen.
Wat is waar en wat is niet waar, kun je je achteraf afvragen.
Een ding weet ik zeker: het draait om de liefde, lieve mensen.
Er is uiteindelijk enkel en alleen de liefde….