Het spijt me. Vergeef me, alsjeblieft. Ik houd van je. Dank je wel.
Dit zijn de kernzinnen van Honolulu, oh nee onomatopee oh nee Ho’oponopono.
Ho’oponopono is een Hawaiaans vergevingsritueel en Bol.com vertelt dat het een reinigingsritueel is voor je persoonlijke ontwikkeling, net als Ayahuasca. Nou weet ik niet of je Ayahuasca kent maar ik kijk liever de krochten in mijzelf wat gecontroleerder in de ogen. Dus heb ik me verdiept in Ho’oponopono. (boekie voor €4,99 das te doen)
Ho’oponopono betekent letterlijk: rechtzetten, corrigeren. De basisgedachte van Ho’oponopono is prachtig: Alles wat we tot nu toe hebben gedacht, gedaan of niet gedaan heeft gemaakt waar we nu staan. Alles is met elkaar verbonden (onze harten hebben een magnetisch veld van 8 meter dus stel je de invloed op elkaar maar eens voor!) Al onze problemen komen voort uit gedachten gekleurd door pijnlijke herinneringen uit het verleden. We zijn 100% verantwoordelijk voor alles wat we ervaren en daar ligt ook de oplossing.
Want stel dat iets je stoort, je hebt een probleem, je vindt iets stom. Het enige dat je hoeft te doen is het uitspreken van de vier kernzinnen:
Het spijt me. Vergeef me, alsjeblieft. Ik houd van je. Dank je wel.
De 4 kernzinnen:
Het spijt me Ik neem 100% verantwoordelijkheid voor het probleem en zie wat ik moet leren.
Vergeef me, alsjeblieft Vergeef me dat ik geen licht en liefde heb ingebracht maar bewust of onbewust jou en mij in onze ontwikkeling verstoord heb.
Ik houd van je Ik accepteer jou, mij en de situatie die nu is. Ik houd van jou en mij inclusief alle stomme dingen. Ik stuur helende energie naar mezelf en het universum.
Dank je wel Dank voor wat ik heb verworven en geleerd. Door de kracht van vergeving ben ik vrij. Dank voor het leven.
En als je dit bewust doorvoelt zal het Universum helpen dit te transformeren!
Oké. Voorbeeld: Een oude vertrouwde ruzie tussen geliefde A. en mij: Ik deed natuurlijk iets heeeeeel stoms in de ogen van A. Mijn reactie: laat me, zeik niet zo, de hartelijke groeten…
En nou op z’n Ho’oponoponoos: Wat mijn verantwoordelijkheid hierin is heeft me een hele lange wandeling gekost maar ik heb het helder. Naar die krochten gaan is niet leuk en het is te persoonlijk om hier te melden maar iets van oude pijn en angst en ach je kent het vast wel. Te onderkennen wat mijn aandeel is geeft acuut ruimte. De ruimte om vergeving te vragen omdat ik alleen maar met mijn eigen verdedigingsmechanismen bezig ben en geliefde A. dus eigenlijk helemaal niet echt zie. En dan is de rest gemakkelijk. Want ik voel het echt: ik houd van je, dank je wel. Geliefde A. is er nu niet maar dit ga ik hem vandaag in gedachten sturen: Ik houd van je, dank je wel.. Ben benieuwd hoe dat gaat als we elkaar vanavond weerzien.
Ho’oponopono is vooral bekend geworden door dr. Ihaleakala Hew Len en zijn verhaal over de genezing van gevangenen met een psychische stoornis. Hem werd gevraagd te komen werken in de psychiatrische afdeling van de Hawaiaanse staatsgevangenis. Daar was het slecht toeven: 30 gevangenen met een psychiatrische stoornis, personeelsgebrek… de hel werd het daar genoemd. Dr. Len wilde helpen onder één voorwaarde: hij wilde Ho’oponopono toepassen; hij zou uitsluitend de dossiers van de gevangenen lezen en geen gesprekken met hen voeren. Vier jaar lang las deze dokter een paar keer per dag de verslagen van deze gevangenen. Hij vroeg zich daarbij steeds af: wat is er in mij aan duisterheid, negativiteit, angst, gemeenheid, agressie dat er zoiets in de wereld bestaat? Wat is mijn aandeel dat mijn broeder zoiets heeft gedaan? En telkens wanneer hij in zichzelf iets had ontdekt in die krochten zei hij:
Het spijt me. Vergeef me, alsjeblieft. Ik houd van je. Dank je wel.
Hij werkte aan de reiniging van zijn eigen hart en bewustzijn maar na een tijdje veranderde de sfeer in de gevangenis: geen enkele gevangene droeg handboeien, medicijngebruik verminderde en het personeel ging met plezier naar het werk.
Wat deed hij nou in zichzelf dat de mensen deed veranderen? Dr Len stelt dat volledige verantwoordelijkheid voor je leven betekent dat alles in je leven jouw verantwoordelijkheid is. Letterlijk is de hele wereld jouw creatie!! Dus alles wat je ziet hoort en aanraakt is jouw verantwoordelijkheid omdat het in jouw leven is. Dit betekent dan ook dat wat je ervaart en niet leuk vindt aan jou is om te veranderen, te helen. Het probleem zit m niet in de dingen, het zit in jou. Als je je leven (dus de hele wereld) wilt beteren moet je jezelf helen.
Dat is interessant met alles wat er speelt in de wereld. Ik voel me zo machteloos als ik kijk naar alle vluchtelingen en hoe daarmee wordt omgegaan. Ik wil iets doen maar weet niet wat. Zou Ho’oponopono helpen? Wat is mijn aandeel in dit enorme probleem?