Ik weet niet hoe het jou vergaat in de vakantie maar ik vind de vakantie naast heeeeerlijk, relationeel soms best ingewikkeld. Opeens 4 weken bij elkander op den lip leidt tussen geliefde A. en mij weleens tot confrontaties. Over grenzen en over vrijheid, over in aura’s lopen purren, ouwe koeien, nieuwe koeien.. ach, ons oeuvre is zo rijk. Nix an. Tot we op een gegeven moment gewoon hebben afgesproken op te houden met dat gezeik. Niet meer doen, stop zeggen als je gezeik aan voelt komen en dan: bij jezelf houden en je mond houden. En dat gaat –so far- prima. Mede dankzij De Cursus in Wonderen. En het boek “Het regent geluk” van Lisa Portengen. Want dit las ik bij les 73: Ik wil dat er licht is! In werk en privé, op elke situatie toepasbaar: in plaats van *gelijk willen halen *in de verdediging schieten *gezien willen worden *de aanval voorbereiden kiezen voor licht en liefde inbrengen. En dat kan in elke situatie. Heel bewust. Het is niet zo van belang wat de ander doet. Het is van belang hoe jij kijkt. Dat de ander mag zijn wie hij is, en niet hoeft omgebouwd te worden tot een voor jou aantrekkelijk beeld. De ander ruimte geven en in liefde kijken. Laten zijn wat het is. Liefde en licht inbrengen. Bewust. Vanuit je hart, niet vanuit je ego. Dat vraagt buigen, slikken, nederigheid. Dat levert op: liefde, veel liefde, heerlijke liefde…
Als ik er niet uitkom qua gevoel ga ik wel altijd lekker schilderen. Dat dan weer wel!
