Laatst hebben we tijdens de yoga een meditatie gedaan met als doel jezelf te vergeven. De meditatie zou intenser werken als je deze samen met een partner zou gaan doen. De meneer naast mij vroeg of ik de meditatie met hem wilde doen? Eh..eigenlijk niet want alleen willen zijn, geen zin in contact of iets buh... Maar oké..... toch doen! We gingen tegenover elkaar zitten. Legden onze linkerhand op ons hart om in contact met onszelf te blijven. En in stilte zeiden we: ik vergeef mezelf. En we keken elkaar aan.
Ik weet totaal niet hoe lang dat duurde maar het was inderdaad intens. In hem zag ik mezelf in heel veel facetten. En ik voelde dat we allemaal één zijn. En ik voelde heling. (Te zweevy gewoon, maar zo wast) Ik ken jou, zei hij naderhand en ik had hetzelfde gevoel. Terwijl we voor die tijd hooguit 100 woorden gewisseld hadden. Zonder woorden door de ander dichter bij jezelf komen. Bijzonder!
Thuisgekomen zei ik tegen mijn geliefde A. dat het zo wonderlijk is dat ik een wildvreemde meneer dieper in de ogen heb gekeken dan mijn eigen man de laatste tijd. Sindsdien kijken wij elkaar bij allerhande fijne activiteiten vaker diep in de ogen. En ja: dat is echt contact. Dieper En eigenlijk zoveel gemakkelijker dan woorden…
Een prachtig filmpje daarover:
.